پیش درآمد؛
چند روز پیش یک ایمیل مشابه با عنوان : ا
I am Iranian
رو از چند نفر متفاوت دریافت کردم. در اون ایمیل بیشتر سعی بر این بود که تفاوت میان ایرانی و عرب عیان بشه و طبق معمول هم صفات خوب ایرانی با صفات بد عربی مقایسه شده بود و اول هر جمله هم نوشته بود که من یک ایرانی هستم چون ... ا
درآمد؛
وقتی به گذشته ام فکر می کنم، متوجه پذیرش بی چون و چرای بعضی مسائل می شم که یکی از اون ها، برتر دانستن ایرانی ها نسبت به سایر مردم جهان بود. اصولاً تصورم بر این بود که ما ایرانی ها هر کاری می کنیم درسته و تازه از همه ایرانی ها هم کار درست تر خودم هستم و دور و بریام! ا
گوشه؛
حالا بعد از حدود دو سال زندگی در کشوری متفاوت با ایران و نشست و برخاست با انسان هایی از استرالیا، نیوزیلند، هند، تایلند، انگلیس، هلند، اسپانیا، ژاپن، برزیل، فرانسه، آلمان، ایتالیا، بنگلادش، چین، فیلیپین، مالزی، افغانستان، کویت، عراق، روسیه، نروژ، کانادا، آمریکا، مکزیک، آرژانتین، جزایر سلیمان، سنگاپور، فیجی، اندونزی، ویتنام، ایرلند، ویلز، اسکاتلند، مجارستان، تایوان، زیمبابوه، مصر، آفریقای جنوبی، پاکستان، نپال، اوکراین، ترکیه، بوسنی و شیلی؛ به این نتیجه رسیدم که پندار من از برتر بودن ایرانی ها نسبت به دیگران، تنها به دلیل کوتاه بودن عمق نگاه و سطح فکرم بوده. و دقیقاً به همین دلیل در بین ایرانی ها هم، خودم و اطرافیانم رو بهتر از بقیه می دونستم. (منظورم از ذکر نام کشورها بیان گستردگی جامعه آماری بود) ا
نغمه؛
البته منکر خوبی های یک ایرانی و صفات منحصر به ایرانی نمی شم. ا
کرشمه؛
کما اینکه هنوز هم معتقدم مثلاً هیچ کس مثل یک ایرانی (البته نه همه ایرانی ها) با مرام نیست. ا
کرشمه با مویه؛
اما همین مثال مرام گذاشتن هم گاهی اوقات به انتظارات بی موردی از طرف مقابل ختم می شه. ا
زنگ شتر؛
اما واقعاً چرا ما خودمون بهترین مردم جهان می دونیم؟
زابل؛
در بین همه اون مردمی که ذکر کردم، دروغ گو ترین ملیت، ایرانی است. ما دروغ می گیم و به راحتی قسم هم می خوریم که به ارواح خاک فلانی و به جون مادر بهمانی راست می گیم! ا
بسته نگار؛
ما واژه ای به نام تعارف داریم که هیچ جوری نمی شه توجیهش کرد. مثلاً در جواب چه خونه قشنگی دارین می گیم: " خونه ما که قابل شما رو نداره"، یا وقتی مثلاً بچه خواهرمون سرفه می کنه چنان با احساس میگیم: "بمیرم الهی!" که اگه بیا و ببین، و در حالی که انتظار داریم مهمون از خونمون بره با ظاهری ناراحت می گیم: "تو رو خدا شام بمونین!"، " یه لقمه نون و پنیر کنار هم می خوریم" و بعد نون و پنیر به شصتاد جور غداهای رنگ و وارنگ تبدیل می شه و می گیم: " وای تو رو خدا ببخشید اگه کمه"، "از غذای خونه خودتون هم افتادین!" و ... ا
مویه؛
تا موقعی که طرف پیشمونه همش ازش تعریف می کنیم و به به چه چه می کنیم. " شما روی سر ما جا دارین"، "وای چه لباس شیکی"، "آقا ما مخلصیم دربست!" و ... اما وقتی که همون شخص می ره شروع می کنیم: " دیدیش؟ عین گدا گشنه ها افتاده بود رو بشقابش"، " جورابای پاره اش رو دیدی؟"، "مرتیکه تمام مدت داشت خانوم هارو دید می زد!" ا
حاجی حسنی؛
توی حساب هامون خالیه و شیپیش (شپش) تو جیبمون ملّق (معلق) می زنه، بعد لباس هامون همه باید بهترین مارک رو داشته باشه و عطرهامون آخرین و گرونترین عطر موجود باشه. بعد هم چنان عطر می زنیم که تا یه هفته بوی عطرِ تو مشام طرف بمونه! ا
مغلوب؛
ادعا می کنیم که باهوشیم و برای اثبات هوشمون نام چند دانشمند، سرمایه دار، ادیب و .... رو از قرن چهارم تا الان لیست می کنیم که بگیم آره بابا ما خیلی گنده ایم، اما به این فکر نمی کنیم که تعداد افرادی که ایرانی بوده اند و تأثیر مطلوب و به سزایی در پیشرفت بشر (در هر زمینه) داشته اند، با توجه به قدمت تاریخی ایران، مثال موش زایی کوه رو تداعی می کنه! ا
چهار مضراب؛
چپ می ریم می گی زبان فارسی، راست می ریم می گیم قند عسل! تو رو خدا یه ذره فکر کنین، چند درصد واژه هایی که استفاده می کنیم پارسی است و چند درصد عربی، ترکی، عبری، فرانسوی، روسی، انگلیسی و ... ا
رَجَز؛
ادعای دین و ایمان داریم، سفت و سخت هم داریم. اما از دین و ایمان به جز قسم و آیه چیزی نداریم. اگر مسلمونیم، حجاب مطابق دستور اسلام رو باید داشته باشیم و اون نیمچه روسری ها یا اون مانتوهایی که حتی از بیکینی هم محرک ترند رو باید ببوسیم و بذاریم کنار! ا
لزگی؛
توهین کردن در لفافه به رقیب، الان از ارکان اصلی قدرت بیان در ایران محسوب می شه. (اگر شک دارین دو تا روزنامه مخالف هم رو مطالعه کنین تا مطمئن بشین.) در حالیکه تا جایی که من فهمیدم، قدرت بیان غالب در جهان، صریح گویی و انتقاد مستند اما هوشمندانه و به دور از هر گونه بی ادبی است. ا
شهر آشوب؛
دیگه خنده دار ترینش هم اینه که بین انسان ها، تنها به خاطر دینشون تفاوت می ذاریم به حدی که هر روز داد می زنیم مرگ بر اسرئیل! و درست یا نادرست ادعا می کنیم که جنایت های ارتش نازی در قبال یهودی ها افسانه است و همه عکس و فیلم های مستند موجود رو هم سعی می کنیم که نبینیم! اما در عوض چیزی به نام غیبت کبری رو باور داریم و هر سه شنبه انتظار به سر رسیدن این غیبت طولانی رو داریم! ا
فرود؛
خلاصه اش این که ما ایرانی هستیم، چون مثل خیلی های دیگه چند تا ویژگی خوب داریم و چندین بدی ویژه! ا
---------------------------
ااااااااا لینکونک؛
سوم؛ سپید و سیاه