چهارشنبه، فروردین ۲۲، ۱۳۸۶

بخندم یا بگریم؟

یه مؤسسه ای هست به نام اینترنشنال لیوینگ که هر سال کشورها رو از چندین جهت ارزیابی می کنه و در نهایت یه لیست بلند بالا می ده که چه کشوری در مجموع از همه بهتره و کدوم بدتر. ملاک رتبه و امتیاز دادن ها ۹ مورد مجزاست که شامل هزینه زندگی، فرهنگ، اقتصاد، حفظ محیط زیست، آزادی، بهداشت، سازه های زیر بنایی، امنیت و آب و هوا است. ا
.
پارسال هم این لیست رو دیده بودم و با دیدن رتبه صد و چهل و هفت برای ایران در بین صد و نود پنج کشور جا خورده بودم. یعنی نمی تونستم تصور کنم که یک تحقیق آماری چقدر می تونه جهت دار باشه که ایران رو در اون رتبه قرار بده. ا
.
حالا امسال بر اساس این تحقیق رتبه ایران شده صد و نود در بین صد و نود و پنج کشور! یعنی پائین تر کشورهایی مثل سیرالئون، چاد، اریتره و ... و تنها بالاتر از افغانستان، سودان، یمن، سومالی و عراق! آدم نمی دونه به کجای این آمار می شه اعتماد کرد. ا
.
به عنوان مثال، آزادی در اکثر کشورهای اروپایی نمره صد از صد رو به دست آورده، در حالی که اگر کسی در فرانسه که صدرنشین این لیست محسوب می شه، منکر هولوکاست بشه مجرم تلقی می شه. منظورم از این مثال تأیید انکار کشتار یهودیان نیست، که اگر بود نوشته دو تا قبل از این رو نباید پست می کردم، بلکه نظرم اینه که تعریف آزادی برای این مؤسسه چیه؟
.
چرا باید استرالیا و کانادا که در برخورد با بومی های خودشون حتی حداقل ها رو هم رعایت نمی کنن، امتیازشون در مقوله آزادی صد از صد باشه؟ یا مثلاً چطوری آب و هوای استرالیا که بیش از شصت درصد کشورش بیابونه نمره هشتاد و نه بیاره، سوئد که سرده و شش ماه شبه و شش ماه روز نمره هفتاد بیاره و ایران پنجاه و پنج؟
.
آمریکا که در تخریب محیط زیست و عمل نکردن به پیمان های زیست محیطی نظیر کنوانسیون باسل ۹۲ زبانزد همه دانشمندان محیط زیسته، نمره حفظ محیط زیستش می شه هفتاد و ایران چهل و هشت! ا
.
طبق این آمار جعلی نمره امنیت در ایران برابر با عراق یعنی صفر ارزیابی شده و افغانستان ده، و این یعنی اینکه اگر در ایران از خونه خودت پاتو بذاری بیرون، درست مثل عراق و بدتر از افغنستان کشته خواهی شد! همون طور که امنیت صد از صد در کشورهای غربی از دید این مؤسسه به معنی وجود نداشتن هیچ جنایتکاری در اون کشورهاست که البته دروغی بیش نیست! ا
.
من با وجود قبول داشتن خیل عظیم مشکلات در ایران، به خصوص در بخش مدیریتی، معتقدم هیچ کسی به جز یک ایرانی دلش به حال ما نخواهد سوخت و این فرافکنی ها و در بوق و کرنا کردن این نوع آمار صرفاً برای به قدرت رسوندن یک فرد بله قربان گو در کشورهایی مثل ایران و استثماردوباره و بیش از پیش اونهاست. ا