اگر تا به حال از این نوع لیست‌ها نداشته‌اید، یک بار این بازی ترین‌ها را درباره یک چیزی که دوستش دارید، امتحان کنید؛ پشیمان نخواهید شد. فقط یادتان باشد که این سرگرمی اعتیاد آور است و فقط در مواقعی نظیر گیر کردن در ترافیک یا معطل ماندن در صف اتوبوس به آن بپردازید.
فیلم دیدن اگر بهترین سرگرمی من نباشد، یکی از بهترین‌هاست. برای این اثبات این ادعا شاید بد نباشد ذکر کنم که از بهار 1384 تاکنون در مجموع بیش از 620 فیلم غیر ایرانی و 150 فیلم ایرانی دیده‌ام! (لیست فیلم‌های غیر ایرانی – لیست فیلم‌های ایرانی)
برای پی بردن به اصل مطلب فقط کافیه مقدمه اول و دوم رو با هم قاطی کنیم و نمک و فلفل هم به میزان دلخواه با آن اضافه کنیم!
لیست زیر شامل سی فیلم غیر ایرانی‌ای است که بیش از سایر فیلم‌ها از دیدنشون لذت بردم:
Whatever Works (Woody Allen / 2009)
The Sting (George Roy Hill / 1973)
Trzy kolory: Bialy (Krzysztof Kieslowski / 1994)
The Bridges Of Madison County (Clint Eastwood / 1995)
Papillon (Franklin J. Schaffner / 1973)
Casablanca (Michael Curtiz / 1942)
Rebecca (Alfred Hitchcock / 1940)
Trois couleurs: Rouge (Krzysztof Kieslowski / 1994)
Schindler's List (Steven Spielberg / 1993)
Cinema Paradiso (Giuseppe Tornatore / 1988)
Gone with the Wind (Victor Fleming / 1939)
Religulous (Larry Charles / 2008)
Hunger (Steve McQueen / 2008)
Marriage Is A Crazy Thing (Ha Yu / 2002)
Paris, Je T'aime (21 Directors / 2006)
Love's A Bitch (Alejandro González Iñárritu / 2000)
Trois couleurs: Bleu (Krzysztof Kieslowski / 1993)
The Purple Rose of Cairo (Woody Allen / 1985)
The Unbearable Lightness of Being (Philip Kaufman / 1988)
Leaving (Catherine Corsini / 2009)
Barefoot in the Park (Gene Saks / 1967)
Dogville (Lars von Trier / 2003)
The Party (Blake Edwards / 1968)
The English Patient (Anthony Minghella / 1996)
The Horse Whisperer (Robert Redford / 1998)
Caramel (Nadine Labaki / 2007)
Welcome (Philippe Lioret / 2009)
5x2 (François Ozon / 2004)
All or Nothing (Mike Leigh / 2002)