پنجشنبه، دی ۰۶، ۱۳۸۶

من مرگ هیچ عزیزی را باور نمی کنم


خبر خیلی کوتاه بود. اکبر رادی درگذشت. اما یاد و خاطره او که شوق نوشتن را در من ایجاد کرد و از تأثیر گذارترین معلمان من در دوره دبیرستان بود، هرگز از ذهن من پاک نخواهد شد. استاد رادی در 68 سالگی و به دلیل سرطان مغز استخوان بامداد پنجم دی ماه برای همیشه رفت. ا

استاد تو اولین کسی بودی که باور نوشتن را در من ایجاد کردی و اولین کسی بودی که باعث شدی من بیش از پیش به اهمیت زبان فارسی پی ببرم. هرگز لفظ "حضرت واقفی" را که هنگام احضار من برای گرفتن آزمون از من بکار می بردی، فراموش نمی کنم. واژه های "قَلَق"، "پَلَشت"، "ژست آفتابه وار" و البته نمایشنامه زیبای "آمیز قلمدون" را نیز برای همیشه به یاد خواهم سپرد. ا

------------

یادداشت حمیده بانو عنقا همسر اکبر رادی درباره او
عکس هایی از اکبر رادی
عکس هایی از تجمع هنرمندان در بیمارستان پارس برای اکبر رادی
آخرین دست نوشته اکبر رادی به نام: "تو آن درخت روشنی" به مناسبت تولد بهرام بیضایی
جواب نامه اکبر رادی به بهرام بیضایی، توسط بیضایی

------------

روحت شاد استاد